ცხოვრება მშვენიერია - ჯოკერი

ჯოკერს ვთამაშობდი. მიუხედავად იმისა, რომ სამი კოზირი და ორი ტუზი მეჭირა, მაინც გავიხიშტე. მე, გაბრაზებულმა, მაგიდას მუშტი დავარტყი და მივხვდი, რომ ცხოვრება ჯოკერს გავს, რომელშიც ყველა ვერასოდეს გაკეთდება, მაგრამ ის მაინც მშვენიერია.

2000 წ.

ცხოვრება მშვენიერია - ფეხბურთი

საღამო ხანი იყო. მოუთმენლად ველოდი ფეხბურთის დაწყებას, ის კი, თითქოს, ცდილობდა, რაც შეიძლება, დიდ ხანს არ დაწყებულიყო. მე მეორე ოთახში გავედი, შეწუხებული ჩამოვჯექი ტახტის კიდეზე, თავი ჩავქინდრე და მივხვდი, რომ ცხოვრება საყვარელ საფეხბურთო გუნდს გავს, რომელიც ყოველთვის მოგებით ვერ გაგახარებს, მაგრამ ის მაინც მშვენიერია.

2000 წ.

ცხოვრება მშვენიერია - საბანი

ღამე იყო, არ მეძინა. ლოგინში მოუსვენრად ვწრიალებდი. მციოდა. საბანი ბოლომდე ვერ მათბობდა. მე, რაც შემეძლო, მოვიკეცე, საბანში გავეხვიე, თვალები დავხუჭე და მივხვდი, რომ ცხოვრება მოკლე საბანს გავს, რომელიც მთლიანად ვერასოდეს დაგფარავს, მაგრამ ის მაინც მშვენიერია.

2000 წ.

ცხოვრება მშვენიერია - ნინო ჩხეიძე

დღეს ჩაპლინის "რამე კაის" ყურება მომინდა და, როგორც ტრადიციულად ასეთ შემთხვევებში ხდება ხოლმე, ჩვენ "პირატულ" ვებ გვერდებს მივმართე. ავარჩიე ერთი კარგი ფილმი: კოპი, გომ ფლეიერი, ურლ, ფეისტი და... შენც არ მომიკვდე! არ უნდა ამ ოხერს, რომ ჩაპლინის ფილმი ვნახო და მოკალი თუ გინდა; არც სხვას მაყურებინებს რამეს: ტყუილად ოცნებობ, იჯექი და ჩემ ინტერფეისს უყურეო!
არ დავმჯდარვარ, დავწექი და მივაშტერდი.
უცებ ნინო ჩხეიძის ვებ გვერდის სარეკლამო ფანჯარას მოვკარი თვალი. ვიფიქრე: ეს ოხერი ფილმებს რო არ მაჩვენებს, ალბათ არც აქ შემიშვებს მეთქი და გაუბედავად "დავკლიკე". ჰოი საოცრებავ! თვალის დახამხამებაც ვერ მოვასწარი, ნინო უკვე ვარდებზე, ლამაზებზე და ეკლებზე მღეროდა, სადღაც სიბნელიდან.
და მე მივხვდი, რომ ცხოვრება ნინო ჩხეიძეს გავს: უნიჭოა, ბნელი და ბევრისთვის მიუღებელი;
მაგრამ ის მაინც მშვენიერია! (ნინო არა, ცხოვრება)

უშანგი

როცა უშანგი პირველად ვნახე, ძალიან ახალგაზრდა იყო და ჯერ კიდევ ფერიდე ერქვა. მხოლოდ მერე გადაწყვიტა თავი ენებებინა დიასახლისობისათვის და ბიზნესში ეცადა ბედი.
ვერაფერს გაიგებ ფერიდეს უშანგად გარდაქმნაზე: ზეციური ჩარევა მოხდა, პათოლოგია, თუ კუზანოვმა იმუშავა, არავინ იცის.
ჰოდა, მოდი, ამ ამბავს გამოვტოვებ, იმიტომ, რომ არ მინდა ვინმეს რაიმე დავაბრალო, ერთი კი ცხადია, როცა პირველად ვნახე ფერიდე იყო, ახლა კი უკვე წამოზრდილს რომ ვუყურებ, აშკარად უშანგია.
ფერიდე უცნაურად დაბადებულა, თურმე მის ჩასახვმადე 3 თვით ადრე დედამისს ლანას შემთხვევით სვაროვსკის ბეჭედი გადაუყლაპავს და ვერაფრით გამოუძვრენიათ უკან. შეეგუენ თურმე ლანა და ხოსე ამ დანაკარგს და განაგრძეს ცხოვრება (არავინ იცოდა, თუ რატომ ერქვა ფერიდეს მამას, ზემო მაჩხაანში დაბადებულ კაცს, ხოსე).
დაფეხმძიმდა ლანა და როცა დრო და წესი მოვიდა ფერიდემაც ამ ქვეყანას მოუკაკუნა.
მშვენიერი ბავშვი დაიბადა, 53 სმ. 3,2 კგ. ჯანმრთელი და ლამაზი. მაგრამ, ჰოი საოცრებავ, მარჯვენა ხელის შუა თითზე ზუსტად ის ბეჭედი ეკეთა, რომელიც დედამ ერთი წლის წინ გადაყლაპა. გაიხარა ოჯახმა - თან შვილი თან ბეჭედი, მეტი რა გინდა, რომ ინატრო. თავიდან იფიქრეს რინგო დავარქვათო, მაგრამ მერე ისევ ფერიდე არჩიეს.
იზრდებოდა ფერიდე და გარდა იმისა რო ბეჭდით დაიბადა არაფერი საინტერესო მასში არ იყო.
რეცხვა, დაგვა და საჭმლის კეთება ადრეულ ასაკში ისწავლა და აქტიურადაც მისდევდა ამ საქმეს.
ერთხელ ფერიდეს სახლის წინ, ქვეყანაში ერთადერთმა ფემინისტურმა ორგანიზაციამ "ჭაში ჩავარდნილი ქალები" ჩამოიარა. მშრომელი გოგო რომ დაინახეს, ფემინისტებმა მაშინვე მისი დამუშავება დაიწყეს და ჟურნალები და ბროშურები დაუტოვეს, რომ გაცნობოდა და ცხოვრების პრიორიტეტები შეეცვალა.
დაიწყო კითხვა ფერიდემ და მალე მიხვდა, რომ სულ არაა ვალდებული ოღრაში ხოსეს ნასკები რეცხოს და თავისუფლად შეუძლია თავისი შექმნას რამე.
იმ ღამით თვალი არ მოუხუჭავს, მარა ვერაფერი გაბედა, მეორე დილით კი დაიგულა თუ არა მშობლები შორს, ბარგის ჩალაგებას მიჰყო ხელი. თავიდან ტანსაცმელი ჩაალაგა, მერე ორიოდ საყვარელი ნივთი, მერე კი სარეცხი ფხვნილი და "Fairy"-ც რო ჩადო, გაიფიქრა - "კაცო აქედან ამას გავურბივარ და თან რაღატო მიმაქო" ბოლოს გაბრაზდა, ის ერთი დახეული ჩანთაც დატოვა და გზას გაუდგა.
აქ მისი ამბავი წყდება, სად წავიდა და როგორ არავინ იცის, ისიც რაც მოგიყევით მეჯართე ჩიტიასგან ვიცი. ჩიტია მაშინ ფერიდეზე იყო შეყვარებული და სულ უთვალთვალებდა. ამიტომ მისი მონაყოლი სიმართლედ უნდა ჩაითვალოს.
გავიდა წლები და ხოსეს და ლანას ქალაქს ერთი კაცი მიადგა. ჯმუხი, შავგვრემანი, ხმელი და საკმაოდ ჯანიანი, თან რაღაც პორტფელით ხელში. პატარა ქალაქი იყო და ყველა დაინტერესდა, ვინააო. უცნობი ხალხს უშანგის სახელით გაეცნო. და თქვა, ბიზნესმენი ვარო. მერე იმასაც დაპირდა თქვენ ქალაქს ავაყვავებო და ახლადშეძენილ სახლში ცხოვრება დაიწყო. თან თავის ბიზნეს გეგმებს ახორციელებდა სხვადასხვა სფეროებში.
ქალქამა მართლაც აყვავება დაიწყო და მალე Elit Electronics - ის მაღაზიაც კი გახსნეს, რომელსაც მალე Beko - ც მოყვა, აღარაფერს ვამბობ ბანკებზე, რომლებიც ყველა კაკლის ქვეშ იყო გახსნილი.
ასე მოვედით დღემდე, ვუყურებ უშანგის და მე, მხოლოდ მე, ვარ დარწმუნებული, რომ ეს ის ფერიდეა ბეჭედი რო ამოაყოლა მუცლიდან და 15 წლისა სადღაც გაუჩინარდა.
დარწმუნებული ვარ და ვცდილობ ხალხიც დავარწმუნო, მაგრამ არავინ მიჯერებს, ქალაქის მერზე ასეთებს როგორ ამბობო. ბევრი ვეცადე და ბოლოს აქ ამოვყავი თავი, ხანდახან ექიმები ერთ ხელს შემიხსნიან ხოლმე და თუ ეს ხელი მარჯვენაა - ვწერ.
ჩემი ოთახის სარკმლიდან უშანგის კაბინეტის აივანი ჩანს, რომელიც მდინარეს დაჰყურებს. დილაუთენია გამოვა ხოლმე ჰაერზე, გაიხედავს, გამოიხედავს და როცა დარწმუნდება, რომ არავინ უყურებს, ერთ კოლოფ სარეცხის ფხვნილს და ერთ ფლაკონ "Fairy"-ს აგდებს წალში.
მოსახლეობას კიდე, უკვირს, ამ მყრალ მდინარეში ბანაობის მერე, ასეთი სუფთები და ქათქათები რატომ ვართო.

სიყვარულით

კოკოლოზა

15 მიზეზი

დღეს, 2008 წლის 1 სექტემბერს, უცნაური და ძალიან სევდიანი დღე იყო ჩემ ცხოვრებაში, არადა უამრავი თანამემამულისთვის ეს თითქმის უბედნიერესი დღე იყო. დღეს ქართველები ქუჩებში გამოვიდნენ და ცოცხალი ჯაჭვი შეკრეს. ქალაქები, სოფლები და დაბები გაივსო ხელჩაკიდული ხალხით. ყველა ბედინიერი იყო და ყველა ერთიანობას გრძნობდა. რუსეთმა ვერ დაგვაჩოქა და ვერც დაგვაჩოქებსო, აი ეს უხაროდათ. კიდე ის აღაფრთოვანებდათ, ასე ერთად ქართველები კაი ხანია არ ვმდგარვართო. მარა, ეს ოხერი, სიტყვა არავის დაცდა იმაზე, თუ საერთოდ რა შემთხვევბში ვდგავართ ხოლმე ერთად ქართველები. ეს მაშინ ხდება როცა ერთად დგომის მეტი აღარაფერი გვრჩება. ქართველები ყოველთვის სხვადასხვა გზას ვირჩევთ, როცა ამის საშუალება გვაქვს, თუნდაც იმიტომ, რომ სხვისი გავლილი და გაკეთებული არ გავიმეოროთ. არავის თავში არ მოსვლია ეთქვა, რომ როცა მშვიდობაა ქვეყანაში და თავზე არავინ გვაცლის სარატოვის ქარხანაში სპეციალურად ქართველების სახელზე დამზადებულ ბომბებს, მაშინ არასოდეს ერთად არა ვართ. ერთად ბრძოლა შეგვიძლია მხოლოდ მაშინ როცა ყოფნა არყოფნის საკითხი წყდება. ვერაფრით ვერ გავერთიანებულვართ მაშინ, როცა ყოფნასა და კარგად ყოფნას შორისაა ასარჩევი. დროშის ტრიალი კარგად ვიცით, დანისაც, ენის – ამათზე კიდე უკეთესად და როცა საქმე ტვინის ტრიალზე მიდის, რატომღაც სულ სხვადასვა მხარეს ვატრიალებთ ხოლმე. ამ ბოლო დროს კი ჩემ ქვეყანას უცნაური რამ შევატყე. თურმე ისე შეგვიყვარდა ეს ოხერი დემოკრატია, რომ მისი სახელით ჩადენილ ყველანაირ სისასტიკეს მივესალმებით. თუ საქართველოში ცხოვრობ და მთავრობამ ბიზნესი, სახლი, მანქანა, ცოლი ან სიცოცხლე წაგართვა, იცოდე, რომ ეს დემოკრატიისთვის იყო საჭირო, გახსოვდეს, რომ შენ არაფერი ხარ როცა საქმე დემოკრატიას შეეხება და ისიც არ დაგავიწყდეს, რომ თუ დღეს გვერდებში ხელჯოხი მოგხვდა, ეს შენივე სიკეთისათვის გაკეთდა, რათა ეს ხელჯოხი ხვალ არ მოგხვედროდა! როგორც ჩანს საბჭოთა კავშირი ის საშინელი სახადია, რომელის კვალიც ადამიანს და ქვეყანას სიკვდილამდე მიყვება. საბჭოეთში ვიცოდით, რომ ვისაც ხვდებოდა მართალი საქმისთვის ხვდებოდა, მარა ხმის ამოღებას ვერ ვბედავდით, დღეს კი მრავალი ადამიანისთვის მართალი ისაა ვინც ურტყამს. და საერთოდ, ეს ურთიერთრტყმის პროცესი, საკმაოდ საინტერესო და ტევადია. დღეს არავის არავისთვის დაურტყამს, რამდენადაც ვიცი, მაგრამ ჯობდა დაერტყა და 3000 (თუ მეტი) დაღუპული ადამიანის გვერდით ზეიმი კი არ გაემართა. რას ვზეიმობთ, რომელ გამარჯვებას? იმას, რომ მიწები დავკარგეთ? რომ ქვეყანა ათასი მამაძაღლით აგვევსო? რომ ძმები და დები დაგვეხოცა? რომ ყველა სკოლა და საბავშვო ბაღი, ბავშვების მაგივრად ლტოლვილებს მასპინძლობს? რომ პრეზიდენტი იმდენად ეკონომიური და ადვილად შესანახი გვყავს, რომ შეუძლია მთელი თვე ჰალსტუხი წოვოს და არ მოშივდება? რომ ბორჯომში მალე მინერალური წყლის ნაცვალდ ნახშირი ამოვა? რომ ერთი კაციჭამია ქვეყანა ჩვენ მიწაზე დანადგარებს ამონტაჟებს რათა მეორე კაციჭამის თვითმფრინავები ჩამოუყაროს? კითხვას იმდენს დავსვამ რო, შენი მოწონებული, მარა პასუხს თუ მივიღებ რომელიმეზე, ეგაა მთელი ამბავი. ამიტომ რიტორიკული კითხვების დასმას მირჩევნია, რიტორიკული პასუხები გითხარათ და მათი მიგნებით თავი მოვიწონო.

მაშ ასე:

15 მიზეზი თუ რატომ არ გვაქვს საზეიმოდ საქმე:

1. 150 კაციან პარლამენტში 120 კაცი ერთ პარტიას ეკუთვნის და დანარჩენები კი საკანონმდებლო ორგანოში ყოფნის ძველ ოცნებას იხდენენ.
2. საგარეო საქმეთა და ეკონომიკური განვითარების მინისტრები პოლიტიკაში მხოლოდ იმიტო მოხვდნენ, რომ ავთო ცქვიტინიძემ დაიწუნა მოდელებად.
3. მინისტრს რეინტეგრაციის საკითხებში არ ეშინია, მაშინაც კი, როცა დანარჩენი დედამიწა კანკალებს.
4. საქართველოში მართლმადიდებლური ღირებულებების მთავარი დამცველი და გუშაგი გიორგი თარგამაძეა.
5. ერთადერთი ტელევიზია სადაც განსხვავებული აზრი შეიძლება მოისმინო, უბნის ტელევიზია “კავკასიაა”.
6. ფეხბურთის ფედერაციის პრეზიდენტი არჩევიდან ერთ საათში თანამდებობას ტოვებს, ხოლო ჩვენი პროფესიონალური გუნდები მეთევზეთა და ბუღალტერთა გუნდებთან აგებენ.
7. შუა თბილისში ჯერ კიდევ დგას სოციალისტური შრომის სამგზის გმირის, ვინმე შჩოლკინის თუ შჩელკინის ბიუსტი.
8. რუსების მიერ ჩამოყრილი რაკეტებიდან არეცერთი არ დაეცა გორის ცენტრში მდგარ სტალინის ძეგლს.
9. პრეზიდენტი სიღნაღსა და კიევს შორის მერყეობს, ხოლო საქართველოს ისტორია მისთვის ვარდების რევოლუციიდან იწყება.
10. უზრუნველყოფილ მოქალქეებს სჯერათ რომ დემოკრატია კარგ ხელფასს ნიშნავს.
11. კორპუსები ისე ახლოს შენდება ერთმანეთთან, რომ მალე საკაბელო ტელევიზია აღარ გახდება საჭირო.
12. ფეხბურთის ყურება მხოლოდ დიმა ობოლაძის კომენტარითაა შესაძლებელი (ნეტარ არიან ყრუნი ყურითა).
13. საცურაო აუზში თვიური აბონემენტი სამი მასწავლებლის თვიურ ხელფასს უდრის.
14. ამ ქვეყანაში საფლავებსაც კი ღობეებს უკეთებენ.
15. და ბოლოს მე ისევ უმუშევარი ვარ.

სიყვარულით

კოკოლოზა

უსათაურო

დასწყევლოს ღმერთმა, აქ როგორ ცივა! - ამოიგმინა მომაკვდავმა ჰიტლერმა და სულიც განუტევა.
ტიროდა ყველა: ევა ბრაუნი, ბენიტო მუსოლინი, გებელსი (თუმცა არავინ იცის, ის იმ დროს ცოცხალი იყო თუ არა). ტიროდა ქვა და ტიროდა მიწა. ქვითინებდნენ რაიხსტაგის დანგრეულ-დანახშირებული კედლები, ტიროდა გერმანელი ჯარისკაცის ჩაფხუტი, რომელიც გრძნობდა, რომ მალე ჭიკარტების სათავსოდ იქცეოდა.
მოკვდა კაცი გენია, კაცი ულვაში, კაცი ემოცია.
ახლა რაღა იქნება? - იკთიხა თვალცრემლიანმა ევა ბრაუნმა.
არც არაფერი, ერთი ფერმა შევიძინოთ და დამპალი ღორები მოვაშენოთ - უპასუხა მუსოლინიმ, რომელსაც უაზრო და უადგილო ხუმრობები უყვარდა.
შეგიძლია ერთხელ მაინც სერიოზული იყო?! - უყვირა ევამ, შენნაირი მერყევი მეგობრების გამო დაიღუპა ჩემი დოლფი. როცა ის სტალინგრადთან წვალობდა შენ იჯექი და იტალია - ესპანეთს უყურებდი. მოგეგოთ მაინც, სამარცხვინოდ ითამაშეთ.
კარგი დაწყნარდი ევა - საუბარში, აქამდე გაჩუმებული, გებელსი ჩაერთო. თქვენ რა გიჭირთ, მე ისიც არ ვიცი, ახლა ცოცხალი ვარ თუ არა. ისე ღორების ფერმის იდეა მეც მომწონს, აი ღორი რძესაც რო იძლეოდეს ნაღდად თავიდანვე მოვკიდებდი მაგ საქმეს ხელს.
სხვათა შორის ზოგ ქვეყანაში ღორის რძესაც სვამენ (მუდამ ასეთი არაკომპეტენტური და მოსულელო განცხადებების გაკეთება იცოდა მუსოლინიმ)
რა ღორის რძე თქვენ სულ გაგიჟდით - ისევ იღრიალა ევამ - შეხედეთ რა კაცი აღარ არის! რა დრო დაგვიდგა, ვიღაც ორი ნაბიჭვარი ჩვენი იმპერიის სიამაყე, რაიხსტაგზე, წითელ დროშას არჭობს, თქვენ კიდე ღორებზე ლაპარაკობთ.
რა ვქანთ აბა ევა - მიუგო სწაფად მუსოლინიმ - თან ხო არ ჩავყვებით საფლავში!
გთხოვ დამშვიდდი ევა, ამას ახლა ვეღარ გააცოცხლებ, ჩვენ კი თავს რაღაცით ხომ უნდა მივხედოთ, ბოლოს და ბოლოს არსებობა ხომ გვინდა, სიცოცხლე გრძელდება, შენ ლამაზი ქალი ხარ, ჭკვიანი, ნიჭიერი ცხოვრება წინ გაქვს და შენი ბედი უნდა ეძიო, ალბათ ახლო მომავალში გავარკვევ ცოცხალი ვარ თუ არა, და თუ ცოცხალი ვარ, ცოლობას გთხოვ, მე მინდა შენზე ვიზრუნო - გაბედა გებელსმა.
მართლა?! და მე მარტო ყოფნა არ მომიწევს?! და შენ მართლა გინდა შენი ცოლი გავხდე? შენ მართლა გინდა ჩემზე იზრუნო?! ასეთი სიტყვები დიდი ხანია ჩემთვის არავის უთქვამს - ისევ აქვითინდა ბრაუნი.
მინდა აბა არ მინდა! და თანაც როგორ, ამდენი ხანი ვერ შემოგბედე, ან როგორ შემოგბედავდი, დოლფი ხომ ასეთი ეჭვიანი იყო.
ხო, ეგ ჩემისა სულ იმას მაბრალებდა ჯარისკაცებს შენ უფრო უყვარხარ ვიდრე მეო - ისევ ჩარეთო მუსოლინი, არადა სულ არ მეკიდა ეგ ჯარისკაცები! 
კარგი ბენიტო გვაცალე - უთხრა გებელსმა მუსოლინის - ვერ ხედავ აქ რა საქმე წყდება, ჩვენი ბედნიერება იჭედება ამ ოთახში, ჩემი და ევასი.
მაშ, ჩემო ვარდო, ახლავე წავიდეთ და, თუ ცოცხალი აღმოვჩნდი, ჯვარი დავიწეროთ, ნოტრდამში ან წმინდა პეტრეში, აგერ ბენიტო მამაოს გააფრთხილებს - აღტაცებას ვერ მალავდა გებელსი.
წავიდეთ, წავიდეთ წმინდა პეტრეში ერთ კაი მამაოს ვიცნობ, ის დაგწერთ ჯვარს!
მოიცა და მეჯვარეები? - იკითხა ევამ.
ერთი მეჯვარე მე ვიქნები, შენთვის კი ერთი მონაზონი მეგულება იქ ტრიალებს ხოლმე ტაძარში, ტერეზა ქვია, ყველას ეხმარება და ჩვენ რატო გვეტყვის უარს - ემოციებს ვერ მალავდა მუსოლინი.
კარგი მაშინ ჩქარა წავიდეთ, მალე მინდა ჩემი ცოლი გახდე - ვერ ითმენდა გებელსი.

სამივე საჩქაროდ კარს მივარდა. ევა ბრაუნი უცბად გაშეშდა და შეშინებულმა უკან მოიხედა. - კი მაგრამ დოლფი... ის ხომ მოკვდა, ასე როგორ დავტოვოთ, უპატრონოდ!

ჰოო, ეგ მართალია - ჩაფიქრდა გებელსი.

ეჰ, წავიდეს მაგის დედაც!.. ჩაიქნია ხელი ცოტა ხნის ფიქრის შემდეგ, ევა ბრაუნს ხელი ჩაავლო და სამივე დოლფის ახალი როლს როისით რომისკენ გავარდნენ.

მეგობრებო, ასე კვდებიან ტირანები.

სიყვარულით

კოკოლოზა

მზეჭაბუკები

მზეჭაბუკები

არსებობს ყველაზე სუფთა ქალაქი, ყველაზე ბინძური და ყველაზე მწვანე ქალაქი. აგრეთვე ყველაზე ძველი, გრძელი, მაღალი, ფართო, ვიწრო, კრიმინალური მზიანი და ქალაქ ივანოვოსავით კაცთათვის ყველაზე საინტერესო, ანუ მეტწილად ქალებით დასახლებული ქალაქები. ნეტავ როგორი ქალაქია ჩემი მზის და ვარდების მხარე? აქ მზეც არის, ქალებიც და სიბინძურეც, არც კრიმინალური ფონი გვაკლია და არც სივიწროვე. და რაც მთავარია გვყავს ქალაქის მერი.
მოკლედ, თბილისი, 1993 წელი ზაფხული მზე ღია ფანჯრები და იქედან გამომავალი “ნირვანას”,”კოკოჰასა” და მეორე არხის კინოსეანსის მუსიკის ჰანგები. მოამბეში დავით სოკოლოვის კონკრეტული ხმით გადმოცემული ახალი ამბები. (ეჰ გავა დრო და ბატონი დავითი ასეთივე დამრიგებლური ტონით გვირჩევს წამალ სალხინოს მიღებას და ამით დედამიწის ზურგზე არსებული ყველა დაავადებისაგან განკურნებას) ამის შესახებ ჯერ არაფერი იციან მე 14 კორპუსთან მდგარმა და აბსოლიტურად სხვა წამლის მიერ დატყვევებულმა ბიჭებმა, რომლებიც მე 5 ე სართულზე მცხოვრები 47 წლის მადონას ასაკისათვის უჩვეულო გარეგნობასა და მკვრივ და დაჭიმულ ძუძუებზე საუბრობენ მადონა ახლახანს ულვაშებიანი მამაკაცის მიერ მართულმა მწვანე ნოლადინმა მოიყვანა სახლში. Mრგვალ, წითელსახიანი მელოტი კაცი მომთხოვნი მზერით აცილებდა მადონას ლიფტამდე და როგორც მის ვნებიან თვალებში ჩანდა ქალის, ბიჭების აზრით ასაკისათვის უჩვეულო სექსუალურ სხეულს კი კლიმაქსამდე.ახლა კი დროებით მოვწყდეთ ჩვენს უბანს და იმისათვის, რომ უკეთ გავიცნოთ კარგად შემონახული მადონა ,მოდით სამოცდათიანების ბოლოს, საბჭოთა ფლოტის სიამაყე საკრუიზო ხომალდ “შოთა რუსთაველზე” გადავინაცვლოთ.ეს ქალბატონი თავის დროზე მოცეკვავე იყო. “სუხიშვილებში” ცეკვავდა. ერთხელაც საკრუიზო კრეისერ “შოთა რუსთაველზე” კონცერტების დროს, ამავე გემის კონფერანსიე და მუსიკალური ბენდის ხელმძღვანელი ენრიკო არჩვაძე გაიცნო. ენრიკო 10 წელია ამ გემზე მუშაობდა და მთელი მსოფლიო ჰქონდა შემოვლილი- ნეაპოლში 58 ჯერ ვარ ნამყოფი, ხოლო აქ იამაიკაზე უკვე მეასედ მოვცურდითავმომწონედ ემუსაიფებოდა მოხდენილი ,წელში გამართული ენრიკო 17 წლის მშვენიერ მოცეკვავეს.მადონა მას არ უსმენდა იგი გემბანის ცხვირისაკენ შეზლონგზე მჯდარ ადამიანს მიშტერებოდა, რომელიც ისე კისკისებდა, რომ მის გვერდით მჯდომი ახალგაზრდა გოგონები თითქოს მზად იყნენ ნებისმიერ წუთს, საჭიროების შემთხვევაში მის მოსასულიერებლად.მადონას აქამდე ზანგი არასდროს ენახა. ასე ახლოს, ასეთი მომხიბვლელი და თანაც ახალგაზრდა. - ზანგი.უნებლიედ წამოიძახა მადონამ და ენრიკოს მონდომებული თხრობა დაუვიწყარი კრუიზების შესახებ უცერემონიოდ შეწყვიტა.- დიახ გეთაყვა აქ ბევრი ზანგია. ეს ხომ საერთაშორისო საკრუიზო გემია.ლათინური სახელის მქონე ქართველ არშემდგარ ოპერის მომღერალს კიდევ უნდოდა საუბრის გაგრძელება, მაგრამ სუხიშვილების ქართულისა და სამაიას სოლომ – მადონამ ამის საშუალება არ მისცა. ხელის მკლავზე ნაზი შეხებით თითქოს ანიშნა წავედიო და მომღიმარი შავკანიანისაკენ გაეშურა- good day mister ის სიტყვები იყო რომელიც საბჭოთა განათლების სისტემის წყალობითა და მარგო მასწავლებლის მეშვეობით აითვისა მადონამ სკოლაში - good day miss მომხიბვლელმა ზანგმა სიცილი შეწყვიტა და დაბნეული თვალები ააყოლა გოგონას სხეულს .ფეხებიდან თმებამდე.რამოდენიმე წუთში ზანგის სიცილი კვლავაც ისმოდა. ოღონდ ახლა მის მოსასულიერებლად, (თუ საჭირო გახდებოდა რა თქმა უნდა.) უკვე მადონა იყო მზად.Aიმ ღამით კი მოსასულიერებელი თავად მოცეკვავე გოგონა იყო. უშრეტი ენერგიისა და გიგანტური სასიყვარულო საშუალების, კენიური წარმოშვების ამერიკელმა სტუდენტმა სახელად ჰუსეინმა. ზანგთუნახავი მოცეკვავე ერთბაშად მიაყენა ტკბობის უმაღლესი მწვერვალისა და სიკვდილის პირას.მეორე დილით მადონამ ენრიკოს სთხოვა, რომ აქ დარჩებოდა და მის კაბარეში იცეკვებდა. გემის მთავარი მუსიკმაისტერი სიხარულით დათანხმდა და საქართველომ ქართული ხალხური ცეკვების უნიჭიერესი ამომავალი ვარსკვლავი – მადონა ბაქრაძე დაკარგა.ასე გაიცნო მადონამ პირველი ზანგი. კენიელ – ამერიკელი ჰუსეინი, რომელსაც ორი ოცნება ჰქონდა. Pირველი: ენახა გაბრწყინებული აფრიკის მარგალიტი, კენია და მეორე უფრო რეალური, მას უნდოდა დიდი კაცი გამოსულიყო, დიდი და გავლენიანი.ახლა კი ჩვენს ეზოს დავუბრუნდეთ და თხრობა განვაგრძოთ. მაში ასე ნოლადინი ხველებით დაიქოქა ლიფტის კარები ჭრიალით გაიღო და მასში მადონასთან ერთად გამხდარი ნაცრისფერ შორტებიანი ბიჭი შევიდა მადონა – ელისბარ რა მიგაქვს სახლშიამ კითხვის გაგონებაზე 15 წლის ელისბარმა ის რაც სახლში მიჰქონდა ცოტათი ქვევით შორტების წინა მხარისაკენ ჩამოწია რათა კარის მეზობლის დანახვაზე გამაგრებული საყმაწვილო კუნთი დაემალაელისბარი – ბე ბევრი ნაჭერი შავი ნაჭერი მადონა დეი უნდა შევკერო…..როდესაც მადონამ იკითხა – რა? მაშინ იგი უკვე თავის ხის კარებს აღებდა და პასუხსაც არ დალოდებია ორივემ თავ თავიანთი სახლის სანიტარულ კვანძს მიმართეს ქალი თეთრ ფინურ უნიტაზზე დაჯდა და გერმანული შნაპსის სხეულის მიერ გადამუშავებული ნარჩენები გამოდევნა ბიჭმა კი სხეულის მიერ გამომუშავებული საკუთარი ქრომოსომებითა და დე ენ ემით დატვირთული- თესლი თესლი დავითრიე ბიჭო მაგარი გალის პლანია ეე- ვა მერე დათესე ამ საუბარს სადარბაზოსთან მზეზე მდგარი ჭაბუკები აწარმოებდნენჩაცუცქულს კანაფის თესლი ეშოვნა და კედელზე მიყუდებულს სიხარულით ამცნობდაბარდიურზე მჯდომს კი ერთი რამ არ ასვენებდა- რა ჩემი ylis ნაჭერი მიჰქონდა ელისბარას სახლში მაგ პიდარასტს ა?ელისბარს ამ კაცის წამლის კეთებისაგან ერექცია დაკარგული ორგანოს ნაჭერი არაფერში სჭირდებოდა მან ლაქებიანი თეთრი ცხვირსახოცი იქვე ტუალეტში მიაგდო და შემოსასვლელში დაგდებული შავი დაკეცილი ბარხატი დაითრია- დღესვე შევკერავ შორტების შეისწორა და თავის ოთახში შევიდა ხუთოსანი დედისერთა
- ე მართლა ტო ეგ ვერარის არა?ფეხზე წამოიმართა ჩაცუცქული და თან კორპუსისკენ მომავალ ნაცნობს მიესალმა- ვა ვატო რა მოგაქვს რა არი? სალამნარევი გაკვირვებით მიაძახა კედელზე მიყუდებულმაც- ეს შუბია ძველი ჩემი დის თეატრში მოვიპარესიტყვებმა “ჩემი და” და “თეატრი”, ბარდიულზე მჯდომის სახეზე სიტკბოება და ბედნიერება ასახა და ამავე სახეზე არსებული ორივე თვალის მინაბვა გამოიწვია.რა თქმა უნდა აქ თეატრი მეორეხარისხოვანი იყო მთავარი კი იყო “ჩემი დის”ოოო რამდენ, ჯერ კიდევ გადარჩენილ ჰორმონს გამოეღვიძა ტვინის მიერ გაგზავნილი ელექტრონული ინპულსებისაგან. ისინი აბობოქრდნენ და ამ ბიჭის შარვალმაც სცადა “ზმეიკასთან” ოდნავ გამობერვა, მაგრამ ცოტახნით. ერთი კვირის წინ რეპეტიციაზე ყოფნისას ზემოთ ხსენებული “ჩემი დის” 17 წლის მკერდის დანახვის გახსენებამ ვერ სძლია უკეთეს შემთხვევაში ოპიუმისა, ხოლო ძირითადად გაციების წამლის, მარგანცოვკისა და ბენზინის მიერ ნეიროსექსუალური სისტემისათვის მიყენებულ ზიანს- რათ გინდა შუბი? სამი ლარი გააქვს?ასე მოხერხებულად შეაერთა ორი განსხვავებული კითხვა კვლავ ჩაცუცქვის პროცესში მყოფმა …………….. მოდი ახლა უკვე დავუძახოთ ამ ხალხს ის სახელი რომლითაც მათ მოიხსენიებს მადონა. “მზე ჭაბუკები” და თავად ამ ქალბატონს მივმართოთ განმარტებისათვის- ასეთი ლამაზი ბიჭები მზეში რომ დგანან სულ მზე ჭაბუკებს მაგონებენ სულ. აბა ამათ სამსახური არ უნდა ჰქონდეთ და კაი მანქანები “ნისან პატრული” მაგალითად
ულვაშებიანო მგზნებარე მამაკაცო შენში თუ რამე მოსწონს მადონას ეს ნოლადინი ნამდვილად არ არის. გაყიდე ნაკვეთი მუხათწყაროში და იყიდე დიზელის ნისან პატრული, თორემ მადონა შენზე ენერგიულ და უფრო მკვრივ კუნთზე უპრობლემოდ გადაჯდება. გაიგე?!- სამი ლარი არა ის მეჩქარებანაბიჯს უმატა მსახიობი გოგონას ნახევარძმამ
ზაფხულის შუადღის ხმები. რემონტის პოლიფონია და ლეიბის ბერტყვის მკვეთრი რითმი. ლაზის ფირმის მიერ გამოშვებული კუზიანი ავტობუსის ცემინება. ეზოში “კრანთან” მჯდარი მეზობლის კაცების მიერ დომინოს ქვების მორევა- დახეთქების სიმფონია და………… ეს რა ხმებია? უცნაური და უცხო. მოუსმინოთ როგორ შეავსეს ზაფხულის უბნის მელოდიები საკერავი მანქანის, ლითონის, სალესი ქვისა და დივანზე დედიშობილად მიგდებული მგზნებარე მოგონებებში გადაშვებული მადონას ორგაზმისწინა გაბმულმა კივილმა. მორჩა. ქალური მუხტის ბოლო აღმართზე მყოფი მადონას სხეული ცხრებოდაასტრონომიაზე მეოცნებე კომბინატორ დოქტორ ზინგერის მიერ დაარსებულ ქარხანაში 1887 წელს გამოშვებული, ნაზი ბებიას ბიძის, ზახარის მიერ მეორე მსოფლიო ომის დასრულებისას რუსი ჯარისკაცისაგან ნაყიდ საკერავ მანქანას თავისი ასაკისათვის შეუფერებელი გაუსაძლისი “შტოპკის” მერე გულ სისხლძარღვთა სისტემა რომ ქონოდა ალბათ ინსულტი ან მწვავე ინფაქტი დაემართებოდა. გაჩერებული გაპარტახებული და გაძარცვული ერთდროს მსოფლიოში მქუხარე ქართული კინემატოგრაფის სავანიდან კინოსტუდია “გრუზია ფილმიდან “ წამოღებულ რეკვიზიტი შუბი კი რომელსაც ალბათ მრავალ ფილმში მიუღია მონაწილეობა ვატოს ლოგინზე იდო და “ბრიტვასავით” ალესილი პირით ჩაფლულიყო მის ბალიშში სადარბაზოს წინ აღარავინ იჯდა არც იდგა და არც ჩაცუცქულიყო.რემონტის კეთებისაგად დაღლილ ჭიათურელი მუშებს გაჩერებაზე მოეყარათ თავი და წითელზოლიან ავტობუსში ეტენებოდნენ.მადონას ჩაეცვა, ყვავილებს რწყავდა და ჩქარობდა ტელევიზორში ხომ უკვე ჩარლი ჩაპლინის უშნო ნახატი ხვანცალებდა. მალე მეორე არხის კინოსეანსი დაიწყება და ნოლადინის პატრონი ულვაშებიანი კაციც, რომელსაც სახლში მოსულმა მელოტმა სტუმარმა სქელი კონვერტი დაუტოვა მაგიდაზე და მთქნარებით დაემშვიდობა, სტუმრის წასვლის შემდეგ თავის ორ ქალიშვილთან და მეუღლესთან ერთად უყურებს ფილმს ამომავალი ავსტრალიელი ახალგაზრდა კინოვარსკვლავის მელ გიბსონის მონაწილეობით. -“ბებია მაგათის” ჩაიბუტბუტა გამხდარმა სიტყვა ბილწმა კოტე მგელაძემ რომელიც დღეს თელასის ქვესადგურში იყო მორიგე, ჩამოწია “რუბილნიკი,” ღიმილით ჩაახველა და მიუჯდა ბაზრობაზე ნაყიდ “ზონის” შავთეთრ ტელევიზორს, რათა მთელს დიდ დიღომში მას და “დვიჟოკების” პატრონებს, მხოლოდ მათ ენახათ ფილმი “სასიკვდილო იარაღი 2”. ქუჩაში საღამოს სინფონიას ახლა უკვე ჭრიჭინათა და “დვიჟოკთა” გუნდი ასრულებდა.
დილით რიგით მეოთხემ ღამით ჩართულად დატოვებულმა ტელევიზორმა გამოიღვიძა. მესამემ კი მასში მოსაუბრე დავით სოკოლოვმახმა ტელევიზორიდან - დღეს საქართველოს ენერგეტიკის მინისტრი მურთაზ ზანკალიანი მე9 ბლოკს ეწვია და მისი რეაბილიტაციის გეგმა განიხილა…………….- ოჰ ეს მე 9 ბლოკი კიდევ აფეთქდა ფუფ გაიზმორა შიშველი მადონა, მხნედ წამოხტა და ფარდის გადასაწევად გაეშურა მის წინა მე- 12 კორპუსში თავის დილის პოსტზე, ფანჯარასთან 16 წლის ალუდა უნდა მდგარიყო მერვე სართულიდან, რომელსაც მეორეს უნდა გაღვიძებოდა, მაგრამ ის იქ არ იყო. რატომ? რა მოხდა? - რა სიბნელეა სად არის მზე? ჯერ არ გათენებულა კაცო?მადონამ თვალი მოავლო “ზალის” ფანჯრიდან ხილულ ეზოს პერიმეტერს და ვერც მან დაინახა მისი მოტრფიალე ფეხბურთელი, რომელიც ფანჯრის რაფაზე ცალი ხელით ჩამოეყრდნობოდა ხოლმე და მეორე…..- მეორე არხი? შეცბა მადონა- კი მარა დილით მეორე არხს რა უნდა ის ხომ საღამოს 7 ზე ირთვება?- თანაც ეს როგორი ორიანი დაუწერიათ, ცხენივით?გაკვირვებული მადონა ტელევიზორის წინ იდგა და ვერ გაეგო რა ხდებოდა. ტელევიზორში კი სოკოლოვის ნათქვამზე ყველა იცინოდა. მის გვერდით თეთრ პერანგიანი, ხალსტუხიანი ბიჭი იდგა და რაღაცეებს ეკითხებოდა ბატონ დავითს. უკან მსხდომი მუსიკოსები კი ხანდისხან მელოდიების პატარა ნაწყვეტებს უკრავდნენ. მერე რეკლამა დაიწყო.- Eე მეორე არხი რუსთავში გადაუტანიათ? მადონა სარაფანს იცვამდა და თან ისევ ფანჯრისკენ მიიწევდა - ეს ვინ არის კაბელის კორპუსის კრიშაზე?სახურავზე ადამიანი იდგა.ის ადამიანი ვინაც დღეს პირველმა გაიღვიძა, ელისბარი.მას ხელში დიდი შავი ნაჭრის ფარდა ეჭირა და ამომავალი მზისთვის გადაეფარებინა.- აი თქვენ მზე ჭაბუკებო! ვინ არის yle? ახლაც დადექით მზეში აბა?! თქვენ ხართ ლამაზები?! მე მე მოვეწონები მადონას! გაიგეთ დამპალო ნარკომანებო?!ელისბარის ღრიალთან ერთად მადონას ტელევიზორიდან გამოსული რეკლამის ხმაც გაისმა.-აქსის პალასი საბურთალოზე. კომფორტის სრული პაკეტი შენს სახლში.” - გახსენი ანაბარი საქართველოს ბანკში და დაეხმარე რუსეთის აგრესიის შედეგად დაზარალებულთა ოჯახებს! დიზელის ძრავში საწვავის აალება სხვაგვარად ხდება. ამის გამო მას დამახასიათებელი ეგრედწოდებული კაკანის ხმა აქვს.ჰოდა ამ კაკანის ხმას სიგნალის ხმაც მოჰყვა. დაბნეულმა მადონამ ახლა უკვე აივნიდან გადაიხედა. ეზოში იმ ადგილას სადაც გიზოს ნოლადინი ახველებდა ხოლმე ალხა მუქი მწვანე “ნისან პატრული” გრგვინავდა. მისი სალონიდან დაბნეული მაგრამ მაინც ამაყი სახე ეშმაკურად იცქირებოდა. - ჩამოვდივარ გიზო დამელოდემადონა ადგილიდან მოწყდა და ფეხშიშველი, ათლეტის ნაბიჯებით კარებისაკენ გაიქცა. ფაციფუცით გააღო საკეტი ისე გავარდა ზღურბლიდან რომ კარი არც მოუხურავს. მას კიბეებზე შუბმოღერებული ვატო წამოეწია, დაეჯახა და წააქცია.- - ნუ გეშინიათ ახლავე დავფლითავ შავ ფარადს და დაგიბრუნებთ მზეს!გადიდებული თვალებით მორბოდა ტრუსებიანი რაინდი კიბეზე. მისგან გათელილი შეშინებული ქალი კი საფეხურზე წამოჯდა და კორპუსის წინ გაკრულ, უზარმაზარ პლაკატს მიაშტერდა. პლაკატიდან ზანგის კაცი იღიმოდა. ღა ნაცნობი ღიმილი იყო ღმერთო ჩემო. Mადონა მონუსხული უყურებდა დიდ თეთრ ტილოზე წითელი ასოებით გაკეთებულ წარწერას: “ამერიკის პრეზიდენტის ვიზიტი საქართველოში – ბარაქ ჰუსეინ ობამა თბილისშია”.ჩვენი მშვენიერი ფეხშიშველა ქალი კიბეზე იჯდა და სიხარულის ცრემლებით დასველებოდა ლოყები.მან ეს გააკეთა. ჰუსეინი დიდი კაცი გახდა. ახლა კი მისი მეორე სურვილის ასრულების დროა. მიდი გაბრწყინდი დიდო კენიავ. მიდი და იქნებ წლების წინ გაცნობილი და ნაფერები ქართველი მოცეკვავე ქალის ხათრით, ბოლოს და ბოლოს მისი სამშობლო იბერიაც გაბრწყინდეს ა? თორემ ჩვენ ისევ ისე ვართ როგორც 1993-ში, ოღონდ ახლა კორპუსისწინ აღარც მჯდომიარეა, აღარც ჩაცუცქული და აღარც კედელზე მიყუდებული. ისინი ყველა, უკეთეს შემთხვევაში სუბომ, ხოლო ძირითადად ცცცცც მ დააწვინა., გააქრო ისე, რომ მათ ვერ იყიდეს “ნისან პატრული”. ქვეყნიდან რომლის დედაქალაქსაც ჰქვია თბილისი და როგორც ყველა ქალაქს მასაც ჰყავს მერი. ქალაქის მერი დედისერთა ელისბარ მჟავანაძე.

უშრეტი ვნებით, საზოგადოების საკუთრება “ლინზა”