დამალევინეთ და მაჭამეთ რამე ძვირიანი!
გადავწყვიტე ეს ჩემი დევიზი გახდეს და ახლავე გეტყვით, რატომ. მთელი ცხოვრება (26 წელი) ისე ვიცხოვრე, ვერაფრით ფული ვერ შევიყვარე, როგორც 3 წლისას მეკიდა ყველა სახის კუპიურა, ისევე მკიდია ახლაც და ამას ძალიან განვიცდი. განვიცდი იმიტომ, რომ ალბათ კაცობრიობის ისტორიაში სულ 5-6 კაცი თუ მოიძებნება, ვისაც ფული არ უყვარდა და მაინც საკმაოდ ჰქონდა. დანარჩენ შემთხვევებში ფულის არმოყვარულები (ჩემნაირები) ღატაკებად რჩებოდნენ. ამიტომ ეს ბოლო დრო სულ ვცდილობდი, ფული შემეყვარებინა და და მის საშოვნად მონდომება გამომეჩინა, მარა არ გამომდის ეს ოხერი! ჰოდა ამას ლოგიკურად ის მოყვება, რომ უფულოდ ვერც საყიდლებზე დადიხარ (რამდენადაც გასაკვირი არ უნდა იყოს), ვერც პედიკურს იკეთებ (თუმცა, მაინცდამაინც, არ მჭირდება) და ვერც ზავიდენიებში იხდი გრუზინულად მთელ ანგარიშს. არადა, ხვდები ადამიანი ზავიდენიებში და მაშინ ნანობ, რომ ფული არ გიყვარს. მაპატიეთ მეგობრებო, მე ფული არ მაქვს - აცხადებ მორცხვად. რას ამბობ კაცო, აგერ არ არი ფული! შეუკვეთე რაც გინდა, ბეზ პრაბლემ! (საბედნიეროდ მყავს ისეთი მეგობრები, რომლებისთვისაც ჩემი კამპანია, ჩემს მიერ დახარჯულ მათ ფინანსებზე მნიშვნელოვანია; ჯერჯერობით) შენც მადლობელი, რომ მთელი საღამო მშრალზე არ მოგიწევს სხვების ყურება, მენიუს იღებ და რასაც ყველაზე მოკრძალებული ფასი აქვს იმას უკვეთავ. შეკვეთილს მალევე მიირთმევ (როგორც წესი მოკრძალებული ფასი, მოკრძალებულ პორციებს აქვთ) და, მადის ჭამაში მოსვლისა არ იყოს, მალევე მეორე გინდება. აი აქ უკვე ძაღლის თავი ჩნდება - მეგობარი აღარ გთავაზობს იმიტომ, რომ გართულია (თან საიდან მიხვდეს, რომ შენ მეორე მოგინდა), შენ თვითონ - ტრაკი არა გაქ, თხოვნაც, რაღაც არ გამოგდის და აი მაშინ ნანობ ყველაზე მეტად, რომ ამდენი ხანი ფულის შეყვარება ვერ მოახერხე. მოკლედ რომ მოვჭრა, ეს ყველაფერი ძალიან მომბეზრდა, ამიტომ გადავწყვიტე ცხოვრება შევცვალო, ხოლო იმდენად, რამდენადაც უახლოეს მომავალში (გლობალური კრიზისისა და ტოტალური უმუშევრობის გამო) მე ფულის შეყვარებას ვერ მოვახერხებ, დამალევინეთ და მაჭამეთ რამე ძვირიანი!
სიყვარულით, კოკოლოზა
